Śmierć konsula Krögera. Wraz z nim umiera firma. Wdowa wyjeżdża bezpowrotnie. Rodzinny dom wystawiony na sprzedaż. A syn? Tonio także opuszcza miasto. Porzuca wodotrysk, stary orzech włoski i morze. … oddał się mocy ducha i słowa, królującej z uśmiechem nad bezwiednym i niemym życiem. Oddał się jej z młodzieńczą namiętnością, ona zaś nagrodziła go wszystkim, co ma do darowania, i zabrała mu wszystko, co zwykła zabierać jako odpłatę. Zaostrzyła jego wzrok i pozwoliła mu przejrzeć wielkie słowa, które wzdymają pierś ludzką, otworzyła mu dusze ludzkie i duszę jego własną, uczyniła go jasnowidzem i pokazała mu wnętrze świata i te ostateczności, które kryją się za słowami i czynami. Ale to, co ujrzał, było śmiesznością i nędzą – śmiesznością i nędzą.
 |
| Tomasz Mann |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz