Po wieczność. Auguste Rodin i Camille Claudel

Rzeczyca Sucha, 9 listopada 2015 roku

Po raz pierwszy spotkali się w jego pracowni w 1883 roku.  Gdy rozstawali się na zawsze, było to dla obydwojga bardzo bolesne przeżycie. Twarz i postać Camille Claudel pojawiają się w wielu pracach Rodina. Ona zaś rzeźbi jego popiersie oraz niezwykle wymowne dzieło „Wiek dojrzały”, przedstawiające młodą kobietę usiłującą dramatycznie zatrzymać porywanego przez Starość, coraz bardziej posuwającego się w latach boga. Auguste Rodin przed śmiercią podarował rządowi francuskiemu swoją artystyczną spuściznę z intencją stworzenia muzeum jego imienia. Któregoś dnia egzystująca w dręczącej, dojmującej samotności i osuwająca w otchłanie obłędu  Camille w przypływie szaleńczej rozpaczy niszczy swoje rzeźby, postanawiając porzucić ostatecznie największą życiową pasję. 17 listopada 1917 roku autor „Bramy piekieł” umiera w Villa des Brillants w Meudon pod Paryżem. Dwa lata później, 4 sierpnia 1919 roku, w powojennej rzeczywistości, zostaje otwarte  Muzeum Rodina. W 1913 roku Camille Claudel za sprawą swojej matki znalazła się w szpitalu psychiatrycznym w Neuilly – sur - Marne, skąd z chwilą nadciągania wojennego frontu została przeniesiona do zakładu zamkniętego w Montfavet nieopodal Awinionu. Spędziła tam resztę życia aż do śmierci 19 października 1943 roku. Spoczęła na cmentarzu komunalnym jako nieomal bezimienna, bezdomna, opuszczona, nieszczęsna kobieta. Drogi Rodina i Claudel rozeszły się dramatycznie i bezpowrotnie. Ich dzieła żyją obok siebie w tej samej przestrzeni ekspozycyjnej w muzeum Mistrza. Być może aż do skończenia świata, po wieczność. Pytania w wierszu księdza Pasierba "Rodin": 

dlaczego miłość

nie tyle ucieka co prześlizguje się mimo

mimo nas obok naszych zrozpaczonych dłoni

dlaczego daremna jest tkliwość

skąd nieprzyczepność naszych ciał

ani ich z wodą związać ni z powietrzem

jedynie ziemia czeka wciąż cierpliwa

aż się w nas ogień dopali ze szczętem

                        
                                                           Camille Claudel w 1884 roku


                                               

                                                  Auguste Rodin w 1862 roku

                                                       

                                        Camille Claudel, Grająca na flecie (1904)